płk. Ignacy Oziewicz
ps. "Czesław", "Czesławski", "Netta", "Jenczewski" (ur. 7 maja 1887 w Łygnianach, w pow. święciańskim, zm. 10 stycznia 1966 w Gdyni) ? pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Podczas I wojny światowej służył w armii Imperium Rosyjskiego jako oficer 103 Pułku Piechoty 26 Dywizji Piechoty.

W lutym 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego. Od 6 października 1919 r. do 12 kwietnia 1920 pełnił obowiązki dowódcy 41 Pułku Piechoty. Od 20 sierpnia 1920 r. pełnił obowiązki dowódcy 17 Pułku Piechoty. W październiku 1925 mianowany został dowódcą 76 Lidzkiego Pułku Piechoty w Grodnie.

16 marca 1927 Prezydent RP Ignacy Mościcki na wniosek ministra spraw wojskowych, Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego awansował go na pułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 17 lokatą w korpusie oficerów piechoty.

W 1935 wyznaczony został na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu.

W wojnie obronnej 1939 r. dowodził 29 Dywizją Piechoty. Po jej rozbiciu internowany przez Litwę, wydostał się z obozu i powrócił do Polski.

W latach 1941-1942 zastępca komendanta Głównego i szef wydziału operacyjnego Narodowej Organizacji Wojskowej. Nie zaakceptował decyzji o scaleniu z AK gdyż uważał ją za opanowaną politycznie przez sanację i latem 1942 stanął na czele rozłamu w NOW.

Do aresztowania 9 czerwca 1943 r. komendant Narodowych Sił Zbrojnych. Od 2 grudnia 1942 r. prowadził nieudane rozmowy o włączeniu NSZ do Armii Krajowej. Był więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych KL Auschwitz i Flossenburgu. W 1958 roku wrócił do kraju.

Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V klasy, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta i Złotym Krzyżem Zasługi.

Jego grób znajduje się na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.

 Biogram Ignacego Oziewicza:  http://www.dws-xip.pl/PW/bio/o7a.html

Galeria zdjęć płk. Ignacego Oziewicza i Jego Rodziny.